Jesteśmy dziś świadkami rosnącego zainteresowania czasami II Rzeczpospolitej – momentem formowania się etosu państwa i rekonstrukcji tożsamości jego mieszkańców. Poprzez m.in. skuteczne wykorzystanie potencjału sztuk wizualnych, epoka ta stworzyła swój – wciąż żywy – mit. Ówczesne strategie manipulacji pamięcią i umiejętne łączenie sprzeczności – dyskursu modernizacyjnego z romantyczną nostalgią za przyszłością i celebracją śmierci – dziś wymagają krytycznego spojrzenia i uważnej analizy. Być może wciąż padamy ich ofiarą.
Wystawa „Monument. Architektura Adolfa Szyszko-Bohusza”, związana z prezentacją w Pawilonie Polskim na Biennale Architektury w Wenecji, dotyka zagadnienia mitotwórczego potencjału architektury. Szyszko-Bohusz, dawny legionista związany z Józefem Piłsudskim, jako architekt władzy projektował monumenty: budowle, które miały stać się pomnikami epoki, wyrażać ducha odrodzonego państwa, ożywiać jego chwalebną historię, ale także świadczyć o dobrobycie i postępie poprzez efektowne zlecenia realizowane dla ówczesnych elit politycznych i finansowych. [ więcej ]
