SARP
Warszawa

W konkursie na koncepcję zagospodarowania otoczenia Warszawskiego Pawilonu Architektury ZODIAK złożono łącznie 83 prace. Z tego 79 prac zostało złożonych w terminie, 4 prace złożone po terminie nie podlegały ocenie Jury.

1. arch. Jakub Wacławek, OW SARP – Przewodniczący Sądu Konkursowego
2. arch. Marlena Happach, OW SARP – Sędzia Referent
3. arch. Dariusz Hyc, OW SARP – sędzia
4. arch. Barbara Kaliszewska – sędzia
5. arch. Marcin Mostafa, OW SARP – sędzia
6. Michał Olszewski, wiceprezydent m. st. Warszawa – sędzia
7. dr Jarosław Trybuś – sędzia
8. inż. Jędrzej Zdziechowski, Lafarge Cement S.A. – sędzia

| Wyniki konkursu

| Plansza 1
| Plansza 2

W nawiązaniu do podstawowej funkcji Pawilonu Architektury, który służyć ma przekazywaniu informacji o planowanych zmianach w przestrzeni Warszawy, autorzy pracy zaproponowali przekształcenie placu w symboliczną kartkę białego papieru, która pozwoli wyprowadzić treści ekspozycyjne Pawilonu w przestrzeń przed budynkiem i umożliwi wypowiedź zarówno twórców jak i samych odbiorców.

Wzajemny dialog realizowany przez znaki graficzne, czasowe instalacje, projekcje ma być rejestrowany jest i prezentowany w interaktywnym serwisie internetowym.

Jury przyznaje pierwszą nagrodę przede wszystkim w uznaniu rozwiązania, które pozostawia przestrzeń placu otwartą i przygotowaną na różnego rodzaju scenariusze, które w tak elastycznej przestrzeni mogą się wydarzyć. Za wartościowe uznane zostało połączenie powierzchni placu i przyziemia Pawilonu. Jego atutem jest integracja z przestrzenią Pasażu Wiechu przez wprowadzenie oświetlenia, które dodatkowo wprowadza poziom skali bliższej człowiekowi. W przewrotny sposób autorzy nawiązują do dawnej obecności w przestrzeni plac wody – przywracając ją nie w formie sadzawki, fontanny czy basenu, ale delikatnej wodnej kurtyny wydzielającej ruch po obrzeżu placu względem toczących się na nim wydarzeń. Rozwiązanie uznane zostało za eleganckie, realne i ponadczasowe – otwarte na funkcje które pojawiać się będą wraz ze zmianami programu placu. Autorzy w trakcie realizacji powinni zwrócić uwagę na powiązanie posadzki placu z wnętrzem pawilonu a także na ograniczyć do wielkości placu rozwiązanie oświetlenia.

Trzecią nagrodę otrzymuje praca, która proponuje umieszczenie przed Pawilonem Architektury potężnej stalowej ramy nośnej z ukrytymi wewnątrz instalacjami. Stałą strukturę uzupełnia zmienne wyposażenie: kilka typów opraw oświetleniowych (m.in. oświetlenie sceniczne, lampy grzewcze), siedziska, zieleń wisząca, elementy, zraszacze, głośniki, mikrofony, ekrany, projektory, membrany napinane, ekrany itd. W opinii jury rozwiązanie charakteryzuje funkcjonalna prostota. Mimo wprowadzenia stałego elementu o znaczących, ale też realnych gabarytach, przestrzeń zachowuje otwarty charakter. Może być też łatwo i szybko aranżowana w zależności od aktualnych potrzeb czy scenariusza wydarzeń. Zaproponowana forma dobrze wpisuje się w zastany kontekst i umożliwia różnorodnych treści i kształtów, tworząc dla nich atrakcyjne ale nieprzytłaczające

tło.

Główny element kształtujący plac czyli zewnętrzna „rama wydaje” się przeskalowany i zbyt schematyczny w swoim rozwiązaniu konstrukcyjno-architektonicznym.

| Opis autorski
| Plansze

Autorzy wyróżnionej pracy uznali, że należy osiągnąć możliwie najlepszy efekt, możliwie najmniejszymi środkami. W projekcie wykorzystali i wzmocnili mocne strony istniejącego zagospodarowania placu. Zachowany został podstawowy układ przestrzenny – przy stosunkowo małej ingerencji (usunięto barierki , lampy oraz część ławek). Północnowschodnia część skweru zintegrowana została z wejściem do Pawilonu. Rozwiązanie zakłada wprowadzenie jednego istotnego elementu w postaci lampy – ramy, która umożliwić ma obsługę placu i wszystkich odbywających się na nim wydarzeń. Jury przyznaje wyróżnienie doceniając przede wszystkim ideę pokazania w praktyce jak może wyglądać proces poprawy naszego otoczenia, nie tyle przez zamianę starego na nowe, ale przez rozwój, ewolucję i stopniową transformację istniejących rozwiązań.

Wątpliwości Sądu budzi zbyt duża fragmentacja przestrzeni placu, co uniemożliwi

Autorzy pracy proponują rozpięcie ponad płaszczyzną placu sieci lin o zmiennym naprężeniu, które można w różny sposób kształtować napinając lub luzując nawet do poziomu posadzki. Siatka służyć ma rozpinaniu czasowego zadaszenia, dzieleniu placu membranowymi przesłonami, zawieszaniu elementów informacyjnych i ekspozycyjnych. Jury przyznaje wyróżnienie pracy w uznaniu decyzji kształtowania otoczenia Pawilonu Zodiak za pomocą jednego zdecydowanego elementu. Rozwiązanie poprowadzone jest konsekwentnie i znakomicie narysowane. Chociaż uznane zostało za stosunkowo mało realne, to doceniony został koncept i sposób podania.

Zaproponowane rozwiązanie opiera się na pomyśle umieszczenia przed

budynkiem Pawilonu Architektury makiety Warszawy. Przedstawiona instalacja

odzwierciedlać ma ścisłe centrum Warszawy. Poszczególne budynki prezentowane są w uproszczonej formie prostopadłościanów. Wewnątrz szklanych komponentów makiety prezentowane mogą być kolejne treści. Jury przyznaje wyróżnienie za ciekawą ideę wykorzystania modelu miasta dla aranżacji przestrzeni publicznej i wykorzystania jego elementów jako mebli miejskich.

Idea poświęcenia placu jednej tylko funkcji – stałej wystawie nie pozwala jednak

na wykorzystanie w pełni możliwości przestrzennych tego terenu.