Topografia Warszawy od zawsze ułatwiała jej rozwój po zachodniej stronie rzeki. Linia skarpy i Wisły trwale wyznaczyły kierunek urbanizacji, stając się trudną do przekroczenia barierą. Szerokie koryto rzeki było powodem fizycznej i administracyjnej separacji stolicy od jej prawobrzeżnych osad – Praga jeszcze w XVIII wieku stanowiła niezależne miasto.
Budowa pierwszych mostów, choć zawsze kosztowna ze względu na ich długość, była zwykle impulsem do rozwoju terenów po obydwu stronach Wisły. Powstające od czasów wolnych elekcji mosty pontonowe, najczęściej pomiędzy Bednarską i Okrzei/Kłopotowskiego doprowadziły do powstania trwałej, murowanej zabudowy wzdłuż ulic na obu brzegach. Nieco później budowa mostu Kierbedzia oraz kolei Petersburskiej i Terespolskiej wraz z koleją obwodową przyniosły trwały postęp w zagospodarowaniu Pragi, który ukształtował jej industrialny charakter. Gdyby nie most Poniatowskiego, nie byłoby również szansy dla rozwoju Saskiej Kępy czy Grochowa. [ więcej ]
