Od szeregu lat jesteśmy świadkami rozwijającego się procesu usuwania z naszej przestrzeni kulturowej wartościowych dzieł architektury współczesnej zrealizowanej przez wybitnych polskich twórców w latach 1945-1989.
Jak to oryginalnie określił Filip Springer, znany literat i publicysta, architektura tej epoki jest naznaczona piętnem „złego urodzenia”, co staje się często argumentem uzasadniającym jej eliminacje w nadmiernie nieraz skomercjalizowanej modernizacji tej przestrzeni.
Środowiska intelektualne, naukowe, artystyczne i zawodowe architektów i urbanistów od lat poszukują sposobów skutecznej ochrony architektury i urbanistyki 2 połowy XX wieku, które są naszym dorobkiem, dziedzictwem i w wielu wypadkach dowodem nowatorskich i unikalnych rozwiązań na poziomie światowym.
Temu właśnie problemowi proponujemy dedykować Ogólnopolską Konferencję „Ochrona dziedzictwa architektury i urbanistyki polskiej 2 połowy XX wieku”, której celem jest podsumowanie dotychczasowych wielostronnych działań i koordynacja dalszych, wspólnych przedsięwzięć na przyjęcie spójnej metodologii ochrony tego dziedzictwa kulturowego. [ więcej ]
