SARP
Warszawa

W piątek 13 czerwca 2025 r. odbył się spacer OW SARP po Centrum Przestrzeni Innowacyjnej SGH przy ul. Batorego 8 w Warszawie, zaprojektowanym przez pracownię architektoniczną Stelmach i Partnerzy.
Prof. dr hab. inż. arch. Bolesław Stelmach, pomimo szczerych chęci, nie mógł oprowadzić nas osobiście. Obiekt zaprezentował współautor projektu, arch. Sławomir Kłos.

Spacer rozpoczął się w jednej z sal wykładowych na I piętrze. Po krótkim wprowadzeniu ze strony koordynatorki spacerów OW SARP – Katarzyny Łowickiej – oraz gospodarza obiektu, dr. Marcina Dąbrowskiego, Kanclerza SGH, prowadzenie spaceru zostało przekazane Projektantowi.
Uczestnicy spaceru poznali m.in. historię miejsca, przebieg procesu inwestycyjnego, oczekiwania Inwestora, koncepcję konkursową będącą podstawą realizacji oraz zmiany wprowadzone na etapie wykonawczym. Opowieść o realizacji obiektu wzbogacali pan Kanclerz, obecny przez cały spacer, oraz architekci reprezentujący SGH. Budujące było zaobserwować autentyczną więź i dobrą współpracę między Projektantem a Inwestorem.

W ramach spaceru odwiedziliśmy wszystkie kondygnacje budynku, a także jego najbliższe otoczenie. Program spaceru obejmował m.in. doświetlone naturalnym światłem sale dydaktyczne na poziomie -1, parking z zapleczem socjalnym na poziomie -2, wielofunkcyjne hole z przeszkloną klatką schodową i zieloną ścianą przebiegającą przez wszystkie kondygnacje. Dzięki przeszklonym ścianom na kondygnacjach 1, 2 i 3 mogliśmy zajrzeć do sal dydaktycznych oraz do części biurowej na 2. i 3. piętrze. Odwiedziliśmy też niedostępną dla użytkowników strefę techniczną na 3 piętrze. Przestrzeń budynku SGH okazała się zarówno estetyczna, jak i funkcjonalna. Duże wrażenie zrobił m.in. zielony dach z widokiem na panoramę miasta, Pole Mokotowskie i okoliczne osiedla. Po spacerze niektórzy uczestnicy z przyjemnością skorzystali z ogólnodostępnej restauracji/stołówki studenckiej zlokalizowanej na parterze.

Był to piętnasty spacer OW SARP w cyklu „Spacery OW SARP – budynek i jego twórca. Architekci oprowadzają po budynkach swojego autorstwa”.

Serdecznie dziękujemy arch. Sławomirowi Kłosowi z pracowni Stelmach i Partnerzy, kanclerzowi Marcinowi Dąbrowskiemu oraz architektom z SGH za przygotowanie spaceru, oprowadzenie nas po budynku i udzielenie szczegółowych odpowiedzi.

Poniżej prezentujemy autorski opis projektu udostępniony przez pracownię oraz dokumentację fotograficzną wydarzenia.
Zdjęcia wykonali i udostępnili: koleżanka arch. kraj. Katarzyna Łowicka oraz kolega arch. Piotr Iłowiecki – dziękujemy!

 

Prezentacja projektu opracowana i udostępniona przez pracownię Stelmach i Partnerzy Biuro Architektoniczne sp. z o.o.

 

Centrum Przestrzeni Innowacyjnej SGH

1. Batorego 8, Warszawa

Autorzy: Stelmach i Partnerzy Biuro Architektoniczne sp. z o.o.,

architekt Bolesław Stelmach

Współpraca autorska: Marek Zarzeczny, Zbigniew Wypych, Rafał Szmigielski, Sławomir Kłos

Architektura wnętrz:  Stelmach i Partnerzy Biuro Architektoniczne sp. z o.o.

Architektura krajobrazu: Rafał Mroczkowski

Konstrukcja: Wójtowicz Włodzimierz Biuro Konstrukcyjne

Generalny wykonawca: ERBUD S.A.

Podwykonawca: Warbud-Beton Sp. z o. o.

Inwestor: Szkoła Główna Handlowa w Warszawie

Powierzchnia terenu: 2492,38  m²

Powierzchnia zabudowy: 1659,52 m²

Powierzchnia użytkowa: 4 002,69 m²

Powierzchnia całkowita: 10 453,41 m²

Kubatura: 43 410,36 m³

Projekt konkursowy: 2017

Projekt: 2019

Realizacja: 2025

Koszt inwestycji: 160 milionów złotych

 

Opis projektu z konkursu SGH (skrócony)

1. IDEA

Ideą projektu jest wykreowanie przestrzeni przyjaznej użytkownikowi; podatnej na zmiany; przestrzeni z jednej strony zdefiniowanej, a z drugiej strony elastycznej i podatnej na łatwe zmiany przekształceń i użytkowania, których dzisiaj nie da się precyzyjnie określić. Aby pobudzać innowacyjność przestrzeń centrum musi sama być innowacyjna. Dom jest zbudowany zgodnie z wymogami sztuki architektury jako syntezy natury i kultury.

 

1. MIASTO
2. Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego

Projekt jest zgodny z ustaleniami MPZP. Honoruje wszystkie dotyczące go zapisy, a więc: linii zabudowy, dyspozycji wjazdu a także max. wysokość budynku określonej na 15,0 m jest utrzymana w ten sposób, że część programu umieszczono na poz. -1 a pod dachem ulokowano poziom techniczny przekryty tarasem, użytkowym – zielonym dachem – łąką.

 

2. Dom zlokalizowano przy ul. Batorego, która jest głównie traktem komunikacji kołowej z niewielkim ruchem pieszych: Pl. Unii – Al. Niepodległości. Wjazd do garażu na poz. – 2 zaprojektowano od ul. Batorego. Wzdłuż ul. Batorego, obok głównego wejścia znajdują się kawiarnia i restauracja z ogródkami na zewnątrz. Restauracja z ogródkiem na swój dłuższy bok od pieszego pasażu – zaułka pomiędzy CPI SGH a „Stodołą”. Uliczka ta pomiędzy tak atrakcyjnymi dla studentów domami, wychodząca na tereny sportu i rekreacji, ma szansę stać się ulubionym miejscem spotkań, relaksu ale i nauki. Tak więc Dom otwiera się na miasto – na ulicę Batorego aby zaoferować „szybka kawę” w kawiarni, a po południu i wieczorem od zachodu restauracją wzdłuż pasażu wewnętrznej uliczki, prowadzącej ku zielonym terenom sportu. Także miastu dedykowane są elewacje domu o porowatej strukturze zatrzymującej pył i hałas. Piata elewacja – podniebna łąka jest widoczna z otaczających wysokich budynków jako „chłodna” plama „pomiędzy terenami zielonymi na północy i intensywnie zabudowanymi od południa. Dojazd awaryjny  taksówek, zadaszona stacja rowerów wzdłuż ul. Batorego.

Od północy parter wychodzi na sąsiednie tereny zielone / sportowe; kładki łączą przestrzeń wspólną i przestrzeń „wspierającą” z sąsiedztwem  także dając szansę na twórczą interakcję.

 

III.  FUNKCJA

Program rozlokowany jest na VI kondygnacjach. Dom ma dwie kondygnacje podziemne i cztery kondygnacje nadziemne. Na poz. -2 ulokowano parkingi. Na poszczególnych kondygnacjach zdefiniowane gabarytowo  sale/pokoje umieszczono przy elewacjach  a środek domu to elastyczna przestrzeń  wielofunkcyjna. Nie zdefiniowane –  z natury – przestrzenie coworkingu i przestrzenie wspólnie użytkowane zajmują zawsze środek domu. Daje to możliwość użytkowania fragmentów, przebudowy, aranżacji incydentalnych czy łączenie powierzchni nie tylko cooworkingu ale i przestrzeni wspólnych, jeżeli zajdzie taka potrzeba. Sale edukacyjne ulokowano na poziomach -1 i +1; administrację na poz. + 2. Parter to przestrzeń kawiarni, restauracji, hallu i przestrzeni wspomagającej (bliżej nie zdefiniowanej). Administracja została ulokowana na poz. +2. Środkową część kondygnacji przeznaczono pod biura krajobrazowe. Ewentualne wydzielenie zespołów pokoi może być przeprowadzone wzdłuż elewacji wschodniej i zachodniej.

 

1. STRUKTURA

 

1. Przestrzeń domu wynika z założeń programowych i relacji z miastem. Obrzeżnie rozmieszczone „stałe” pomieszczenia sal i środkowa przestrzeń o swobodnej aranżacji ulokowano na otwartym rzucie kondygnacji. Te pomieszczenia obsługują rozmieszczone pośrodku czterech ćwiartek rzutu, trzony komunikacyjno – instalacyjne.

Centralna część domu to wielofunkcyjny ale i multiprzestrzenny obszar, doświetlony przez górne świetliki o największej intensywności użytkowania. Poszczególne kondygnacje łączą się poprzez dwa patia – otwarcia stropów z zamieszczonymi w nich ażurkowymi schodami. Ta wieloprzestrzenna kubatura znajduje swoją kulminację na wieńczącej ja „podniebnej łące”. „Łąka” zasysa pulsująca na dole przestrzeń aby otworzyć przed użytkownikami niebo.

Tak więc struktura otwiera się do środka domu wspierana przez trzony komunikacyjno- instalacyjne. Syntetyczne rozmieszczenie, w stosunku do przestrzeni obsługiwanej pozwala na najkrótsze, najlepsze dojście wszystkimi instalacjami do dowolnego punktu rzutu. Do przestrzeni obsługującej należy też kubatura pomiędzy sufitem podniesionym a stropem o wysokości 0,7 m. Mieści ona wszystkie instalacje, pozwalając obsłużyć pomieszczenia od góry i od dołu – poprzez strop.

 

2. INNOWACYJNOŚĆ PRZESTRZENI

Innowacyjność przestrzeni to innowacyjność jej użytkowników. Przestrzeń ma być przyjazna- spełniająca potrzeby funkcjonalne ale i zachęcająca do swobody, otwartości. Jest to przestrzeń emanująca ciepłem poprzez odpowiednie użycie naturalnych materiałów i wprowadzenie elementów natury – zieleni na zewnątrz i w środku domu. Aranżacja przestrzeni całego domu – jego multiprzestrzenny środek połączony z „łąką kwietną” na dachu ale i aranżacja mebli (pufy, leżanki, maty, hamaki) zachęca i prowokuje do nieformalnych zachowań, oferuje swobodnie  „krajobrazowo” ukształtowaną przestrzeń. Pozostaje ona w kontraście z salami wykładowymi, gdzie sztywny układ stolików dla studentów i wykładowców jest synonimem dyscypliny nauczania. Przestrzenie wspólne studentów czy przestrzeń wspomagająca, mogą być aranżowane różnorodnie, tak aby tworzyć enklawy różniące się „gęstością” układu mebli, rodzajem, natężeniem i temperaturą oświetlenia, użytymi materiałami, adekwatną do nich kolorystyką. Aranżacje poszczególnych kondygnacji mają pozwolić każdej grupie użytkowników znaleźć swoje ulubione miejsce. Podobnie jest ukształtowana kawiarnia czy restauracja, które muszą być podobne, co do zasady z tymi najbardziej unikalnymi. Np. kuchnia czy bar są otwarte, tak aby procesy przygotowania potraw stały się tak popularną dzisiaj atrakcją dla gości.

 

3. Oddzielnym zagadnieniem struktury domu jest przestrzeń techniczna na dachu i przekrywający ją taras użytkowy – „podniebna łąka”. To najbardziej atrakcyjna część domu – otwarta endemiczna kwietna łąka przywracająca miastu fragment zabranej Ziemi. Ukształtowana jak kotlina łąka przekrywa przestrzeń instalacyjną nad ostatnim „ciepłym” stropem. Zlokalizowane tutaj urządzenia – centrale wentylacji i klimatyzacji, wieże wody lodowej itp. oraz czerpnie i wyrzutnie zużytego powietrza. W zimie podgrzewają one lokalnie powietrze pod stropem łąki, co podnosi temperaturę warstwy humusu. Przedłuża to wegetację i zabezpiecza systemy korzeniowe przed przemarzaniem. Taras użytkowy / łąka kwietna ma także centralną część płaską dającą możliwość wykonstruowania incydentalnego tarasu – estrady dla eventów/imprez czy koncertów. Taras użytkowy – łąka kwietna został tak ukształtowany, że incydentalne nadmierne zapasy śniegowe czy deszcze nawalne (100 letnie) zostają odprowadzone na poziom techniczny. Jego izolacje przeciwwodne, oraz koryta przelewowe zabezpieczają budynek przed ewentualnością zalania.

Wokół kondygnacji  technicznej (poz.+3) zaprojektowano loggie, osłonięte okapem zielonego tarasu użytkowego. Loggie dają możliwość pracy i wypoczynku (chwili wytchnienia) z dala od tłumu. To przeciwieństwo przestrzeni wspólnych – przestrzenie oddzielne, chociaż także dedykowane studentom.

 

 

1. MATERIAŁY, KOLORYSTYKA

W budynku zastosowano  proekologiczne i naturalne materiały wysokiej jakości. Dają one szansę użytkownikom obcowania z pięknie starzejącymi się dotykalnymi teksturami. Poziome i skośne elementy elewacji budynku to ceramiczna, prefabrykowana okładzina konstrukcji stalowej. We wnętrzu gładki i fakturowany ręcznie beton, ceramika i sklejka (drzwi, sufity akustyczne, stałe meble). Atmosfera jaką budynek ma przywołać jest bliska skandynawskiej architekturze (alvaar allto). Ściany zewnętrzne z zestawów szklanych, transparentnych otwieranych o wysokiej izolacyjności.

Kolorystyka

Od zewnątrz dom jest w kolorze włoskiej jasnej terakoty, ma nawiązywać, kojarzyć się z budynkiem głównym SGH, autorstwa Koszyc-Witkiewicza, tak wizerunkowo związanego z SGH. Endemiczne jasne trawy i pnącza na elewacji kontrastują z dynamiczną skośną konstrukcją osłoniętą terakotą.

 

Rzuty i przekroje – pobierz pdf

 

Spacery OW SARP organizujemy skupiając się na nowych realizacjach w Warszawie i jej okolicach, których autorami są polscy architekci. W miarę możliwości koncentrujemy się na obiektach zrealizowanych w wyniku konkursu architektonicznego.

Więcej o spacerach: https://sarp.warszawa.pl/spacery/

 

Organizator: Oddział Warszawski Stowarzyszenia Architektów Polskich, ul. Foksal 2, 00-366 Warszawa, tel. 22 82 67 439 – sekretariat.

Koordynator cyklu spacerów OW SARP: arch. kraj. Katarzyna Łowicka, OW SARP

Opracowanie graficzne wydarzenia: Paweł Kłudkiewicz.

facebook share