Automatyczne Toalety Miejskie w Warszawie – rekomendacja dla formy architektonicznej.
Owalna bryła ze szkliwionymi kaflami na elewacji to rekomendowana forma dla projektu Automatycznej Toalety Miejskiej w różnych lokalizacjach stolicy, wskazanych przez władze miejskie.
W wyniku szczegółowej analizy kosztów, technologii dostępnych w Polsce oraz kontekstów urbanistycznych lokalizacji, zespół ekspertów wyodrębnił najważniejsze cechy projektowe planowanej inwestycji.
Zaokrąglony obrys budynku nawiązuje do obecnych w przestrzeni miejskich obłych form donic, kiosków ruchu czy słupów ogłoszeniowych i umożliwia optymalne wpisanie się w otoczenie oraz widoki z różnych perspektyw. Bryła budynku powinna mieć wymiary: szerokość 265 cm, długość 470 cm, wysokość 300 – 310 cm.
Natomiast szkliwone kafle elewacyjne w sześciu wariantach kolorystycznych (uzależnionych od lokalizacji) – jasnoszare, grafitowe, czarne, brązowe, ceglane i w odcieniu zieleni butelkowej, odwołują się do modernistycznych fasad kamienic, stanowiących o warszawskiej historii i charakterze. Zaproponowano także trzy warianty wymiarów w proporcji ¼.
Zalecono surowy, czysty charakter obiektu – minimalistyczne podejście do aplikowania wszelkich piktogramów (jedynie w obrębie panelu sterującego), zintegrowany układ przycisków, oznaczenie toalety poprzez symbol serca, ukrycie w dachu płaskiego świetlika, zlicowanie obramowań świetlnych, panelu sterującego, drzwi serwisowych, itd. Odradzono wprowadzanie dodatkowych osłon i zadaszeń, a także miejsc przeznaczonych na materiały reklamowe.
Eksperci OW SARP – Aleksandra Wasilkowska, Marcin Kwietowicz oraz Marek Happach przedstawili szczegółową ilustrację proponowanych rozwiązań do zastosowania w dalszych pracach projektowych.
Propozycje dla rozwiązań projektowych oparto na indywidualnych warsztatach architektów – ekspertów OW SARP – z różnymi dostawcami technologii toalet miejskich, konsultacjach z Wojciechem Wagnerem (naczelnik Wydziału Estetyki Przestrzeni Publicznej w stołecznym Biurze Architektury), Michałem Krasuckim (Zastępca Stołecznego Konserwator Zabytków) oraz Markiem Piwowarskich (Pełnomocnikiem ds. Wisły).
Projekt zrealizowano we współpracy i na zamówienie władz m. st. Warszawy.