Warszawskie Warsztaty Urbanistyczne 2
Warszawskie Warsztaty Urbanistyczne 2, które odbyły się w dniach 28 września – 4 października 2015 roku w Pawilonie SARP przy ul. Foksal w Warszawie.
Praca w grupach (fot. Ludwika Ignatowicz)
Warszawskie Warsztaty Urbanistyczne 2 to druga edycja zapoczątkowanych w 2014 r. warsztatów. Tym razem tygodniowe warsztaty miały na celu opracowanie nowych koncepcji przekształcenia i zagospodarowania przestrzeni społecznej na Mokotowie w Warszawie. Budynek przy ul. Grottgera 25a mieści wiele instytucji działających na rzecz mieszkańców: Ognisko Wychowawcze Mokotów prowadzone przez Centrum Wspierania Rodzin, Instytut Psychiatrii i Neurologii oraz siedzibę organizacja Integracja. Polem działania dla młodych projektantów jest przede wszystkim ogród budynku, sąsiadujący z Parkiem Promenada. Jak wykorzystać tę zapomnianą przestrzeń? Jak połączyć budynek z ogrodem? Jak dostosować przestrzeń dla potrzeb dzieci i seniorów?
Prezentacja projektów (fot. Ludwika Ignatowicz)
Uczestnicy WWU nad rozwiązaniami pracowali w trzech grupach, pod okiem doświadczonych tutorów:
Ewa Rudnicka – warszawska architekta wykształcona w Paryżu, ambasadorka architektury czynnej, współautorka UFO (wraz z francuską grupą EXYZT) na warszawskim Rozdrożu i Rzeźby Wodnej na Mariensztacie
Iza Rutkowska – polska artystka, założycielka Fundacji Form i Kształtów, jej działania z pogranicza designu, architektury i performansu skupiają się na nadawaniu nowych form i kształtów przestrzeni publicznej angażując społeczności lokalne.
Małgorzata Łaskarzewska – architekt, doktorantka Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej, wykładowca licznych wyższych uczelni o profilu architektura i urbanistyka. Prowadzi badania dotyczące warstw miasta ukrytych w biologicznie czynnych strukturach.
Maciej Czeredys – Pracownik Nowego Teatru w Warszawie. Wcześniej pracownik Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Warszawie, przez kilka lat zastępca Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, sekretarz międzynarodowych konkursów architektonicznych (min. Nowy Teatr, SinfoniaVarsovia, Rotunda-Changing the Face).
Paweł Jaworski – urbanista i filozof związany z Fundacją Napraw Sobie Miasto, Towarzystwem Urbanistów Polskich i kolektywem MIASTOPROJEKT. Współpracownik czasopisma „Autoportret”, wydawanego przez Małopolski Instytut Kultury w Krakowie, oraz zespołu Medialab Katowice.
Bartosz Dankiewicz – architekt krajobrazu, absolwent SGGW. Twórca “Polskiej Zielonej Ściany” i licznych patentów naukowych. Lider grantów NCBR, w tym Biostrategu. Właściciel Pracowni IQ Garden.
FACEBOOK EVENT: facebook event
Efektem warsztatów jest duży materiał badawczy oraz szereg koncepcji i założeń do funkcjonowania analizownych miejsc:
Grupa I
„Analogowy messanger”
tutorzy: Iza Rutkowska, Paweł Jaworski
Połyskujące ściany, kasztany wypadające z rur kominowych, drzewa biegające po parku – to i wiele innych niespodzianek czekało w sobotę na przechodniów Parku Promenada na warszawskim Mokotowie. Każde z działań było wynikiem próby otwarcia Ogniska Wychowawczego Mokotów przy ul. Grottgera. Studenci architektury z całej Polski, którzy wzięli udział w Warszawskich Warsztatach Urbanistycznych 2 organizowanych przez SARP, zastanawiali się nad zagospodarowaniem tego miejsca.
Grupa kierowana przez Pawła Jaworskiego, urbanistę z Fundacji Napraw Sobie Miasto, i Izę Rutkowską, artystkę związaną z Fundacją Form i Kształtów, zaczęła prace nad zaprojektowaniem przestrzeni integrującej różne grupy społeczne, korzystające z tej części dzielnicy.
Praca warsztatowa (fot. dzięki uprzejmości Organizatorów)
Studenci przebrani za tuje przeprowadzili wywiady z użytkownikami parku. Chcieli dowiedzieć się, czy znają Ognisko, wiedzą gdzie się znajduje i na czym polega jego działalność. Okazało się, że większość przepytywanych osób – wbrew intuicjom młodych projektantów – nic nie wie o tej instytucji. Pozytywna reakcja na pomysł pikników sąsiedzkich była punktem wyjścia do przełamania muru, który społecznie i fizycznie oddziela wychowanków Ogniska od parku i spacerujących po nim osób.
Projektanci we współpracy z dziećmi zrealizowali drobne interwencje w przestrzeni i działania animacyjne. Jedna ze ścian budynku zmieniła się w wielką tablicę do rysowania kredą; w miejscu, gdzie młodzi sportowcy grali w piłkę, wytyczone zostały dwa boiska. Obie strony muru społecznie i fizycznie połączył „Analogowy messanger”. Odpowiednio przerobione rury służyły do rozmawiania, zrzucania kasztanów, liścików i wszystkiego, co podsuwała wyobraźnia. Przechodnie rozbawieni echem, które rozchodziło się po parku, podchodzili bliżej, również na teren Ogniska. Młodzi architekci osiągnęli więc swój „mały” cel i stworzyli warunki do integracji sąsiedzkiej, „dużym” byłaby trwała zmiana sposobu funkcjonowania Ognisk w swoim otoczeniu.
Zobacz: PREZENTACJA KOŃCOWA – GRUPA I
Pobierz: FILM – GRUPA I
Grupa II
tutorzy: Ewa Rudnicka, Maciej Czeredys
Grupa druga podjęła się odczarowania ogrodzenia ogniska. Na siatce ogrodzenia zamontowano razem z podopiecznymi Ogniska “lusterka”, które połyskują i migają na wietrze. Dodatkowo budynek został wzbogacony rysunkami na elewacji: krokodyl, małpa, jeż.
Praca warsztatowa (fot. dzięki uprzejmości Organizatorów)
Grupa swoją pracę prezentuje w postaci prezentacji oraz filmu:
Zobacz: PREZENTACJA KOŃCOWA – GRUPA II
Pobierz: FILM – GRUPA II
Grupa III
tutorzy: Małgorzata Łaskarzewska, Bartosz Dankiewicz
Grupa trzecia pod opieką Małgorzaty Łaskarzewskiej i Bartosza Dankiewicza skupiła się na pracy koncepcyjnej. W ramach tej grupy powstały 3 pomysły modernizacji budynku wraz z otoczeniem.
“Labirynt”
to budowla odznaczająca się zawiłym układem dużej liczby pomieszczeń i łączących je krętych ciągów korytarzy i przejść, co utrudniało niepowołanym osobom dostęp do usytuowanego zwykle centralnie, strzeżonego pomieszczenia.
Budynek przy ul. Grottgera 25a, z niespodziewanymi przegrodami, małymi pomieszczeniami, korytarzami, posiada zagmatwane cechy labiryntu. Traktujemy je jako potencjał, a nie przeszkodę. Projekt, koncentrujący się na zagospodarowaniu terenu, jest pomysłem stworzenia odwróconego labiryntu, który z istniejącej skomplikowanej sytuacji wyprowadza użytkowników budynku (dzieci
z Ogniska, rodziny z Centrum Wsparcia, osoby z Integracji) na zewnątrz, fizycznie – poza obszar działki
i symbolicznie – z trudnych sytuacji, jakie ich tu sprowadziły.
“Po drodze” labirynt wykorzystuje bariery jako nieoczywiste preteksty do zabaw i spotkań.
Zobacz: PREZENTACJA KOŃCOWA – GRUPA III – Labirynt
“Zielone Piksele”
Zobacz: PREZENTACJA KOŃCOWA – GRUPA III – Zielone Piksele
“Zielona Góra”
Pobierz: PREZENTACJA KOŃCOWA – GRUPA III – Zielona Góra
23.12.2015r – Prezentujemy broszurę podsumowującą Warszawskie Warsztaty Urbanistyczne 2. [czytaj opracowanie]