Wyniki Konkursu na Muzeum Żołnierzy Wyklętych i Więźniów Politycznych PRL w Warszawie
26 stycznia podczas uroczystego ogłoszenia wyników konkursu poznaliśmy laureatów Konkursu na Muzeum Żołnierzy Wyklętych i Więźniów Politycznych PRL w Warszawie.
Sąd konkursowy w składzie: Andrzej Bulanda, Michał Tatjewski, Aleksander Chylak, Patryk Jaki, Henryk Witowski, Romuald Chagowski, Arkadiusz Karbowiak, Jacek Pawłowicz, Sławomir Cenckiewicz, Czesław Bielecki, Krzysztof Szwagrzyk, dokonał analizy prac konkursowych w kontekście wymagań Zmawiającego oraz istotnych postanowień Regulaminu konkursu (w tym kryteriów oceny prac konkursowych).
Prace konkursowe można zobaczyć na wystawie prezentowanej w pawilonie wystawienniczym SARP od dnia 26.01.2017r. do dnia 31.10.2017r. w godzinach od 10:00 do 16:00 (za wyjątkiem 28.01.2017r.) gdy wystawa będzie nieczynna. W trakcie wystawy odbędzie się dyskusja pokonkursowa dnia 27.01.2017r. o godzinie 15:00.
Nagrodę w wysokości 50 000 zł brutto oraz zaproszenie do negocjacji w trybie zamówienia z wolnej ręki na opracowanie dokumentacji projektowej będącej szczegółowym opracowaniem pracy konkursowej otrzymuje:
Praca konkursowa nr 004 (numer nadany przez Uczestnika konkursu 571359)
Uczestnik konkursu samodzielnie biorący udział w konkursie:
M.O.C. Architekci
Pl. Grunwaldzki 8-10/636
40-127 Katowice
Skład zespołu autorskiego:
Ewa Janik, Błażej Janik, Grzegorz Ostrowski, Martyna Wyrwas, Radosław Bagrowski
Opinia o pracy konkursowej 004, która otrzymała I Nagrodę:
Zgodnie z zasadami i kryteriami oceny prac konkursowych podanymi w Regulaminie konkursu Rozdział V pkt. 2, I Nagrodę przyznaje się za twórczą koncepcję uporządkowania istniejącego założenia aresztu śledczego z zachowaniem i wyeksponowaniem obiektów historycznych, także za czytelność funkcjonalną Muzeum oraz za wprowadzenie nowych elementów rzeźbiarskich, wzbogacających przestrzennie i ideowo założenie Muzeum.
To miejsce nie ma być już aresztem śledczym, z jego ponurymi więziennymi powierzchniami, lecz staje się muzeum; powinno więc kreować wartości humanistyczne i duchowe, a nawet zawierać wątki optymistyczne. Praca nr 004 spełnia to w najwyższym stopniu.
W sposób przemyślany zaprojektowane zostało główne wejście na teren Muzeum. Przestrzeń publiczna [plac wejściowy] jest zintegrowana z ulicą Rakowiecką.
Za prawidłowe uznaje się rozwiązania funkcjonalne, także zagadnienia dojazdu i parkowania.
Dublując „ścieżkę” zwiedzania Muzeum z poziomu terenu, w sposób klarowny zaprojektowano powiązania piesze w podziemiu, w twórczy sposób integrujące wszystkie węzłowe miejsca.
Wyróżniającym pracę zabiegiem jest koncepcja czterech rzeźbiarskich wież – świetlików, dostarczających światło naturalne na poziom podziemia. Wieże te nie tylko porządkują przestrzeń Muzeum, ale staną się także ważnym akcentem w skali miasta. W projekcie pokonkursowym winny być ponownie przestudiowane ich gabaryty, materiał, z którego będą wykonane, kolor itp.
Należy podkreślić, że te istotne elementy koncepcji Muzeum, jakimi są wieże, zawierają w sobie myśl o zwycięstwie duchowości i wydobywają istniejący w założeniu akcent optymizmu i wzniosłości
Zalecenia pokonkursowe dla pracy konkursowej 004, która zdobyła I Nagrodę
- Przestudiować proporcje „skarbnic pamięci” w kontekście ich skali zarówno w relacjach urbanistycznych jak i wewnętrznych – bryły „skarbnic wolności” powinny upodabniać je do obelisków lub wież a nie budynków. Zdaniem Sądu konkursowego możliwa jest również dyskusja z zapisami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dotyczącymi wysokości i pytaniem czy obiekty o takim charakterze są przedmiotem podanych ograniczeń i intencji miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
- Przeanalizować problem perforacji muru frontowego w celu fizycznego otwarcia lub wizualnego skomunikowania zespołu muzealnego z miastem, czego potrzebę sygnalizowano w wytycznych konkursowych, a inne dostarczone prace wskazały na taka możliwość i potencjał takiego rozwiązania.
- Rozwiązać problem mocniejszego skomunikowania dla publiczności poziomu -1 z poziomem dziedzińca.
Nagrodę w wysokości 30 000 zł brutto otrzymuje:
Praca konkursowa nr 019 (numer nadany przez Uczestnika konkursu 301014)
Uczestnik konkursu samodzielnie biorący udział w konkursie:
Nizio Design International Mirosław Nizo
Inżynierska 3 lok. 4
03-410 Warszawa
Skład zespołu autorskiego:
Główny autor: Mirosław Nizio
Zespół: Bartłomiej Terlikowski, Marcin Bieńka, Daniel Jurkiewicz, Filip Twardowski, Łukasz Boniewski, Maciej Włodarski
Opinia o pracy konkursowej 019, która otrzymała II Nagrodę:
Zgodnie z zasadami i kryteriami oceny prac konkursowych podanymi w Regulaminie konkursu Rozdział V pkt. 2, II Nagrodę przyznano za spójną, jednorodną, a przy tym niezwykle powściągliwą wizję zespołu muzealnego. Praca w sposób wzorcowy rozwiązuje problem wejścia do zespołu i otwarcia dziedzińca na miasto oraz ich wzajemne relację szczególnie w kontekście wizerunkowym, utrzymując poprawną równowagę między zamkniętą przestrzenią więzienia a otwartością Muzeum. Lokalizacja wejścia do nowego budynku muzealnego z dziedzińca wejściowego pozwala na rozwiązanie problemu przyjęcia dużych grup zwiedzających. Lokalizacja nowego budynku wejściowego jako łącznika między budynkami centralnymi, a budynkiem drukarni przeznaczonym na funkcje dydaktyczne, jest bardzo ciekawa i uzasadniona funkcjonalnie. Tworzy też nową jakość w historycznym wnętrzu nie dominując go. Prawidłowo skomunikowano funkcje ogólne Muzeum z istniejącymi pawilonami historycznymi – przyszłymi miejscami ekspozycji stałej.
Za minus pracy uznano zbyt małą optycznie i programowo wielkość holu wejściowego, niezrekonstruowanie zabytkowego dachu budynku głównego w kontekście przyjętego sposobu traktowania budynków historycznych oraz w aspekcie urbanistycznym, rodzaj przyjętej nawierzchni dziedzińców i jej charakter, a przede wszystkim brak wyrazistej symboliki miejsca. Oszczędność w tej sferze skutkująca sterylnością pracy, będąca w jakimś sensie jej zaletą, jest również jej słabością. Nie pokazuje jednoznacznie, z jakim miejscem mamy do czynienia
Nagrodę w wysokości 20 000 zł brutto otrzymuje:
Praca konkursowa nr 020 (numer nadany przez Uczestnika konkursu 123456)
Uczestnicy konkursu wspólnie biorący udział w konkursie:
Ewa Dorociak
Pamela Krzyszczak
Anna Szewczyk
Skład zespołu autorskiego:
Ewa Dorociak, Pamela Krzyszczak, Alicja Rudowska, Anna Szewczyk
Opinia o pracy konkursowej 020, która otrzymała III Nagrodę:
Zgodnie z zasadami i kryteriami oceny prac konkursowych podanymi w Regulaminie konkursu Rozdział V pkt. 2, III Nagrodę otrzymuje praca reprezentująca konsekwentny minimalizm. Architektura Muzeum Antysystemowego, jak nazwali je projektanci, tworzy ramy przestrzenne eksponujące to, co ma przemówić autentyzmem i dramatem miejsca. Jako jedyni wśród konkurujących postanowili połączyć istniejące budynki Aresztu Mokotowskiego poprzez stworzenie sekwencji otwartych placów na poziomie -1, z których można wejść do każdego z fragmentów ekspozycji.
Ten twórczy pomysł nadania nowej rangi miejscu poprzez przestrzenie publiczne nie został konsekwentnie i czysto doprowadzony do końca. Nie można w proponowanym rozwiązaniu wejść z wnętrza do dowolnej części ekspozycji; nie jest prawidłowo rozwiązana kwestia dojazdów. O ile amfiteatralny plac wejściowy przyległy do Rakowieckiej z hallem głównym w podziemiach istniejącego budynku ma swoją logikę i ekspresję, falujące nawierzchnie następnych obniżonych placów już się nie tłumaczą
Wyróżnienie w wysokości 10 000 zł brutto otrzymuje:
Praca konkursowa nr 002 (numer nadany przez Uczestnika konkursu 021821)
Uczestnicy konkursu wspólnie biorący udział w konkursie:
Graph’it Studio Sp z o. o.
Stępińska22/30/424
00-739 Warszawa
Paweł Łaguna Architekt
Wąwozowa 4/89
02-796 Warszawa
Skład zespołu autorskiego:
Paweł Łaguna, Michał Zając, Artur Jóźwik
Opinia o pracy konkursowej 002, która otrzymała Wyróżnienie:
Zgodnie z zasadami i kryteriami oceny prac konkursowych podanymi w Regulaminie konkursu Rozdział V pkt. 2, Wyróżnienie otrzymuje praca ciekawa i bogata symbolicznie, w oryginalny sposób budująca szkielet podziemnej struktury nowych przestrzeni Muzeum w oparciu o najważniejsze miejsca pamięci na terenie zespołu – miejsca egzekucji oraz doły śmierci. Wartą docenienia jest też propozycja upamiętnienia na terenie obiektu innych więzień i obozów pracy wykorzystywanych przez powojenny aparat represji do zwalczania tych, którzy mu się poddać nie chcieli.
Praca cechuje się ponadto logicznie i sprawnie rozwiązaną funkcją – w szczególności w strefie wejściowej oraz części edukacyjno-konferencyjnej.
Wątpliwości budzi zbyt daleko idąca ingerencja w elementy zabytkowe stanowiące o duchu miejsca – zastąpienie muru od strony ulicy Rakowieckiej ażurową przegrodą, nadbudowa głównego gmachu więzienia oraz przebudowa naznaczonego wyjątkowym ładunkiem pamięci tunelu łączącego budynek nr 2 i Pałac Cudów. Wadą pracy jest również brak powiązania terenu Muzeum z miastem
Wyróżnienie w wysokości 10 000 zł brutto otrzymuje:
Praca konkursowa nr 005 (numer nadany przez Uczestnika konkursu 723456)
Uczestnicy konkursu wspólnie biorący udział w konkursie:
DYNAMO PRODUCE – Marzena Wytrykusz
Startowa 17d/9
80-461 Gdańsk
PB-STUDIO – Jakub Piórkowski
Kcyńska 14/22 A
81-005 Gdynia
RASZTAWICKI ARCHITEKCI – Oliwier Rasztawicki
Dr Aleksandra Majkowskiego 21A
81-717 Sopot
Skład zespołu autorskiego:
Marzena Wytrykusz, Marta Zander, Marek Kruk, Adrian Mania, Filip Kozarski, Oliwer Rasztawicki, Andrzej Gołębiewski, Kuba Piórkowski
Opinia o pracy konkursowej 005, która otrzymała Wyróżnienie:
Zgodnie z zasadami i kryteriami oceny prac konkursowych podanymi w Regulaminie konkursu Rozdział V pkt. 2, Wyróżnienie otrzymuje praca konsekwentnie budująca relacje Muzeum z miastem, zarówno czytelnym otwarciem Placu Apelowego od ul. Rakowieckiej, jak i sugestią połączenia terenu muzealnego ze Skwerem Antoniego Słonimskiego od południa. Autorzy trafnie zdiagnozowali zmianę: skoro więzienie staje się Muzeum, jego przestrzenie otwarte muszą – wizualnie i poprzez (choćby kontrolowaną) dostępność – stać się częścią przestrzeni publicznej miasta i jego pamięci. Umieszczenie wszystkich nowych kubatur pod ziemią i surowość wnętrz w cegle właściwie budują nastrój miejsca.
Praca nie zapewnia płynnego ruchu grupy zwiedzających, którzy chcieliby dotrzeć do wybranego fragmentu ekspozycji. Sposób rozwiązania wejścia do głównego hallu budzi poważne wątpliwości. Podobnie, dekoracyjność i zieleń placów zewnętrznych pozbawia miejsce dramatyzmu i specyfiki więziennej – tu nigdy nie było drzew